Post 20 oktober 2020 #21

Een opvallende kenmerk voor alle gevoelslagen die tot nu toe besproken zijn, is het ‘psychologische dualisme’. En om dit helder te krijgen, bespreken we een aspect dat de belevingspositie genoemd wordt. We hebben in de post van 9 oktober de vraag gesteld: In welke belevingspositie stellen we onszelf voor, in onze eigen belevingen? Met zekerheid kunnen we zeggen dat dit bij vrijwel iedereen centraal gelegen is. We positioneren onszelf namelijk onbewust in het middelpunt van al onze ervaringen. Wij zijn immers het subject van onze eigen (mentale) avonturen en ervaringen. En zo hebben we gedurende ons gehele leven een gigantisch denkbeeldig web gecreëerd, bestaande uit ontelbare persoonlijke verhaallijnen en gedachtegangen, die onze ‘ik’ omgeven. Dat is onze eigen unieke realiteit, waarin onze ‘ik’ centraal staat. Dit is kenmerkend voor de dualistische belevingswijze: ikzelf en de door mijzelf onbewust geschapen psychologische omgeving.

Is er naast de dualistische versie van beleven misschien ook nog een andere belevingswijze? Volgende keer gaan we in op deze vraag.

Post 25 oktober 2020 #22

Aan de basis van de persoonlijke realiteitsbeleving ligt het psychologische ‘ik’, bekend als de persoonlijkheid. De beleving van de fysische tijd-ruimte wordt door de tussenkomst van dit psychologische fenomeen ‘persoonlijkheid’ omgevormd tot de persoonlijke tijd-ruimte. Dit belevingsvorm heet het psychologische dualisme. Middels diepgaande zelfonderzoek is duidelijk geworden dat er ook een radicaal andere belevingswijze mogelijk is. Hiervoor zullen we het dualistisch-psychologisch gebied achter ons moeten laten om een nieuw gebied binnen te treden. Een gebied voorbij de Psyche, in de Oosterse psychologie beter bekend als het gebied waar het non-dualisme heerst.

De toegang vanuit het dualistische naar het non-dualistische gebied wordt in spirituele en religieuze kringen metaforisch beschreven als ‘de Poort naar de Hemel’. Achter de poort straalt het Zelf, het mysterieuze kern van het gevoelswezen.

Post 30 oktober 2020 #23

We hebben het gelaagde structuur van het gevoelswezen van de mens als basis genomen, voor de bespreking van het thema gevoelens. We zijn perifeer gestart met de emoties, vervolgens een psychologische reis gemaakt via de verschillende gevoelslagen naar centraal. Aangekomen zijn we nu uiteindelijk bij het Zelf, de kern van het gevoelswezen. Het Zelf zendt continu gevoelssignalen uit in de vorm van Zelfgevoelens. Het menselijke brein is in staat deze signalen van het Zelf op te vangen en deze om te vertalen in, voor de mens voelbare Zelfgevoelens. Onder begeleiding van de spirituele coach kun je de ontvankelijkheid van het menselijke brein voor deze Zelfgevoelens vergroten.

Post 6 november 2020 #24

Overstijging van jezelf is een bijzondere gewaarwording. Je wordt dan bewust van het feit dat achter ‘jezelf’ een entiteit schuil gaat dat het Zelf genoemd wordt. Zo wordt dit entiteit het beste weergegeven, want het is een gevoelensentiteit. Na de vondst van het Zelf, wordt men gewaar van een aantal specifieke kenmerken ervan. Allereerst is het een bron van zelfgevoelens, je kan er dus niet bij met je verstand. Verstand en zelfgevoelens zijn immers elkaars antagonisten. Het Zelf kan louter en alleen ervaren worden, wanneer men zich open stelt voor de Zelfgevoelens die emaneren vanuit het Zelf. Ten tweede wordt gedurende het Zelfbewustzijn duidelijk dat het Zelf de verbindende factor vormt tussen al het bestaande. In de volgende post zullen enkele andere kenmerken van het Zelf benoemd worden.

Post 13 november 2020 #25

Vrijwel iedereen beleeft de dagelijkse realiteit op zijn eigen unieke wijze, dit vanuit de zogenaamde ik-positie. Het concept van positie afhankelijke beleving is van belang voor verdere begrip en zullen we het benoemen als de waarnemingspositie of de belevingspositie. In Zelfbewustzijn wordt het bestaan juist op een geheel andere wijze bezien, namelijk vanuit de belevingspositie van het Zelf. Dit is een volstrekt andere positie dan de ik-positie.

Het ik en het Zelf, zijn twee losstaande autonome entiteiten en staan psychologisch gezien lijnrecht tegenover elkaar. Het ik, dat in de ‘westerse’ psychologie het ego wordt genoemd, is van psychologisch origine. Het Zelf daarentegen is een entiteit dat niet-psychologisch van aard is, volgens de ‘oosterse’ psychologie. In een staat van Zelfbewustzijn heeft het ik het veld geruimd, en is zijn plek ingenomen door het Zelf. Wat zijn de belevingskenmerken behorend bij het Zelfbewustzijn? Daarover gaan de volgende posts.